สามสิงห์สยบไพรี ตอนที่ 17

“สามสวาท........ยา....ไอ้ว่านโดนวางยา”  อติรุจที่ชาญฉลาดคิดได้ทันทีว่าก้องภพโดนยาที่เรียกว่าสามสวาท แต่คิดไม่ออกว่าโดนตอนไหน ใครวาง  แต่พอนึกได้ว่ามีเวลาแค่สามชั่วโมงก็ทิ้งความคิดทั้งมวลหันมาจดจ่อกับข้อความที่เพิ่งถอดได้  ความหมายที่แฝงอยู่ในตัวอักษรไม่มีอะไรซับซ้อน ยาแก้พิษสามสวาทไม่ใช่อะไรที่ยุ่งยาก มันคือน้ำอสุจิหรือน้ำเงี่ยนของผู้ชายสามครั้งนั่นเอง คิดพลางกลืนน้ำลายอย่างยากเย็นนึกไม่ถึงจริง ๆ ว่าแก๊งค์หม้ายดำจะลึกซึ้งชั่วร้ายหลอกล่อพวกเขาจนหัวปั่นไม่มีทางสู้เช่นนี้ และนี่ก็เป็นอีกครั้งที่ถูกท้าทายด้วยสถานการณ์ล่อแหลมที่สุดเท่าที่เคยเจอ  แม้จะเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งแต่อติรุจก็ไม่กล้าเสี่ยงเพราะถ้าตัดสินใจผิดพลาดนั่นหมายถึงชีวิตก้องภพ  ยิ่งเห็นก้องภพร้องครวญครางทุรนทุรายก็ร้อนใจแต่เขารู้ดีว่าสิ่งที่ทำให้ตึงเครียดไม่ใช่สภาพก้องภพหากแต่เป็นวิธีที่จะช่วยมากกว่า

“สามธาราเพศบุรุษฉุดดวงแด    เป็นตัวแปรฟื้นจิตชีวิตคืน”  กลบทวรรคสุดท้ายวาบเข้ามาในความคิด ยิ่งคิดก็ยิ่งสับสนคิดชั่งน้ำหนักเปรียบเทียบ

“ชีวิตไอ้ว่าน  ว..วิธีรักษ..ษา”  วนเวียนไปมาหลายครั้ง ก่อนจะด่าตัวเอง

“ไอ้งั่งเอ๊ย...ไม่มีเวลาแล้ว..เป็นไงเป็นกันวะ”  อติรุจตกลงใจ เขาจะปล่อยให้ก้องภพตายต่อหน้าต่อตาไม่ได้แม้จะต้องแลกมาด้วย........  เขาละความคิดไว้แค่นั้นผลุนผลันขึ้นไปบนเตียงอย่างรวดเร็วแต่แล้วคำถามก็ตามมาอีก

“จะช่วยไอ้ว่านยังไง รู้อยู่ว่าต้องใช้น้ำอสุจิ แต่จะใช้ทางไหน...”  ด้วยเงื่อนไขของเวลาและจำนวนของยาแก้พิษบังคับให้เขาพลาดไม่ได้ จะลองผิดลองถูกไม่ได้เด็ดขาด สมองประมวลความคิดสายตาคมกริบมองก้องภพที่มือยังกุมตูดตลอดเวลา แล้วเขาก็ได้คำตอบแต่สิ่งที่มาพร้อมกับคำตอบคือใจที่ตกวูบ แม้จะตกลงใจแต่ใบหน้าคมสันก็ยังร้อนผ่าวเมื่อนึกถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้น เพ่งมองเข็มวินาทีบนข้อมือที่ดูเหมือนจะเดินเร็วกว่าปกติด้วยความรู้สึกร้อนรนเหมือนถูกไฟเผาทั้งเป็น........ในความรุ่มร้อนเวลามักผ่านไปอย่างรวดเร็วเสมอ พริบตาเดียวเขาเสียเวลาไปแล้วห้านาทีหลังจากถอดกลบท ฝ่ามือชุ่มไปด้วยเหงื่อมองไม่เห็นทางเลือกอื่น

“เดิมพันมันมากเกินกว่าจะลังเล   เขาไม่มีเวลาอีกแล้ว”.......อติรุจพลันสลัดความคิดอื่นใดตัดสินใจเด็ดเดี่ยวขบกรามแน่นราวกับจะเพิ่มความมั่นคงให้กับการตัดสินใจครั้งสำคัญที่สุดในชีวิต...........ทว่าอย่างน้อยในสถานการณ์ที่ดูย่ำแย่สิ้นหวังก็มีบางสิ่งที่ไม่ห่อเหี่ยวถดถอยตามไปด้วย นั่นคือความเป็นชายของเขาซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญที่สุดสำหรับภารกิจครั้งนี้  ความตื่นเต้นทำให้ท่อนควยตื่นตัวผงาดง้ำดันเป้ากางเกงสแลคแทบแตก อติรุจตัวร้อนวูบวาบไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี แต่ก็ไม่รอช้ารีบรูดซิปกางเกงงัดเอาดุ้นเนื้อแกร่งกร้าวแข็งโป๊กออกมาชมโลกพร้อมกับพยายามพลิกตัวก้องภพให้นอนคว่ำแต่ไม่สำเร็จเพราะก้องภพที่ไม่ได้สติดิ้นรนวุ่นวายไม่อยู่นิ่ง ทั้งคู่ปลุกปล้ำชุลมุนไปมา แต่ไม่นานอติรุจที่รูปร่างใหญ่ล่ำสันกว่าก็จับก้องภพนอนคว่ำสองแขนสองขาถูกตรึงกับเตียงด้วยผ้าปูที่นอนซึ่งถูกแปลงเป็นเชือกด้วยมีดที่พกติดตัวเป็นประจำ

“ยกโทษให้พี่ด้วยวะไอ้แสบ”  เขาพึมพำสองมือจับขอบกางเกงก้องภพถลกออก

“พรืด”  ตูดหนั่นแน่นขาวโพลนเต็มไปด้วยมัดกล้ามกระจ่างเต็มสองตาทันที อติรุจปากคอแห้งผากพยายามเลี่ยงไม่มองตรง ๆ จัดการกับกางเกงตัวเองเขยิบทาบทับร่องก้นก้องภพที่โดนหมอนใบเขื่องหนุนจนสูงโด่ง ในใจรู้สึกแย่ที่ต้องทำในสิ่งน่าอับอายแต่เส้นสองสลึงที่รั้งหนังหุ้มหัวควยบานกลับสั่นระริกวาววับด้วยน้ำหล่อลื่นดูไปไม่ต่างกับหัวปลาชะโดที่กำลังจะมุดลงรู เขาสูดลมหายใจลึกกดท่อนควยเบียดร่องเนื้อแนบสนิท  หลับตาลงราวกับว่าการมองไม่เห็นจะช่วยยับยั้งความรู้สึกอิหลักอิเหลื่อลงได้  ขบกรามแน่นยิ่งขึ้นเมื่อเนื้อหัวควยสัมผัสรูทวารจดจ่อจนได้ที่ สูดลมหายใจอีกครั้งก็ทิ้งน้ำหนักตัวดันหัวควยไปข้างหน้า อติรุจสะดุ้งเบา ๆ เมื่อเจอแรงต้าน รูตูดบริสุทธิ์แคบเล็กแค่ยุบตามแรงดันแล้วเด้งกลับ นายตำรวจหนุ่มขมวดคิ้วเล็กน้อยเอื้อมมือจับท่อนควยร้อนระอุงัดขึ้นสี่สิบห้าองศา ถุยน้ำลายใช้นิ้วละเลงจนชุ่มโชกแล้วจ่อหัวมู่ทู่กับเป้าหมายอีกครั้ง

“พรวด”  ด้วยความลื่นที่มากพอและแรงดันที่เพิ่มมากขึ้นกลีบตูดก็ค่อย ๆ อ้ารับหัวควยอุ่นไว้แล้วหุบรัดรอยหยักอย่างรวดเร็ว  ก้องภพเชิดหน้าตอบสนองสิ่งแปลกปลอมซึ่งคืบคลานเข้าไปในร่างโดยอัตโนมัติ เช่นเดียวกับอติรุจก็กระตุกงึกจากแรงกอดรัดของร่องรูบริสุทธิ์คับแน่นเกินกว่าจะปล่อยดุ้นเนื้อขนาดใหญ่เข้าไปอย่างสะดวก แต่มาถึงขนาดแล้วอะไรก็หยุดเขาไม่ได้ คิดแล้วก็เพิ่มแรงดันควยปูดโปนด้วยเส้นเอ็นเขียวเข้มเข้าไปในรูตูดหยุ่นทีละน้อย ๆ

“ทนเจ็บหน่อยวะ..ไอ้ว่าน...อึ๊บ ๆๆๆ”  เขาบอกไม่คาดหวังว่าก้องภพจะมีสติรับรู้ ในทางกลับกันเขากลับรู้สึกถึงแรงต้านโดยเฉพาะหัวควยซึ่งถูกกล้ามเนื้อแข็งแรงรุมตอดอย่างรุนแรงเพิ่มความรู้สึกเสียววูบจนต้องขบกรามแน่น ใช้สองแขนยันพื้นเพื่อจัดท่าทางให้ถนัดยิ่งขึ้น คร่อมร่างขาวของก้องภพไว้พอได้ที่ก็เด้งเอวเด้าหนัก ๆ สองสามทีส่งควยยาวถลำลึกเข้าไปอีกหลายนิ้ว

“อื๊อออสส์”  อติรุจกัดฟันพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะไม่เตลิดไปกับความเสียวจากหัวควยซึ่งเต็มไปด้วยเซลล์ที่ไวต่อสิ่งเร้า จดจ่ออยู่กับหน้าที่เตือนตัวเองตลอดเวลา 

“.....ทุกอย่างที่เขาทำเพื่อช่วยชีวิตไอ้ว่าน”  คิดไปเอวก็กดยวบ ๆ จนในที่สุดควยทั้งดุ้นก็จมหายไปในรูตูดที่รัดดุ้นเนื้อไว้แน่นเปรี๊ยะ หมอยดกดำแผ่เป็นวงกว้างนาบไปบนร่องตูดขาวนวลพัวพันกับขนตูดหยิกยาว อติรุจถอนใจเบา ๆ มองดูก้องภพที่ยังร้องครางโยกตัวบิดตูดเร่า ๆ ก็ได้คิดว่ามีเวลาไม่มากนักรีบลนลานปฎิบัติการช่วยเหลืออย่างจริงจัง ไวเท่าความคิดเอวแข็งแรงก็ขยับทำหน้าที่ของมันโดยอัตโนมัติ  พยายามนึกถึงบทเสน่หาระหว่างเขากับปลายรุ้งแฟนสาว  เสียงหอบหายใจอย่างมีความสุขของปลายรุ้งในมโนภาพเริ่มขับเคลื่อนไปพร้อมกับลำควยแหวกทะลวงลึกเข้าไปในร่างก้องภพ  สองร่างแข็งแกร่งประกบสอดรับกันด้วยดุ้นเนื้อยาวใหญ่เด้งขึ้นเด้งลงซึ่งถูกกำหนดด้วยเสียงครางแผ่วเบาของหญิงสาว ลำควยยาวโง้งมันปลาบถูกสาวเข้าสาวออกครูดขอบรูตูดแคบแน่นอย่างช้า ๆ ตามบทรักอันนุ่มนวล ความเสียวซ่านจากเกมพิศวาสที่ถูกป้อนด้วยจินตนาการค่อย ๆ แผ่ซ่านไปทั่วสรรพางค์โดยเฉพาะท่อนลำแห่งความเป็นชายที่โดนกระหน่ำกอดรัดเสียวจนทนแทบไม่ไหว

“อื๊ออออสส์....ซี้ดดดสส์”  อติรุจครางดื่มด่ำกับความเสียวซ่านจากร่างกายและจิตใต้สำนึก พร้อมกันนั้นเสียงปลายรุ้งก็เริ่มครางดังขึ้นเรื่อย ๆ ๆ เร่งเร้าให้อติรุจโยกเอวเร็วขึ้น ๆ  เสียงดังฟุบฟับ ๆ ผสมผสานกับเสียงลูกกระโปกงามฟาดง่ามตูดตั้บ ๆ ยิ่งเสียงร้องเสียวซ่านของหญิงสาวดังเท่าไหร่ แรงกระเด้ากดกระแทกดุ้นควยใส่รูตูดก้องภพก็ทวีความรุนแรงเพิ่มขึ้นเป็นเงาตามตัว

“ออออฟฟสส....ฟฟฟสสส”  แม้จะข่มใจอย่างที่สุดก็ไม่อาจสกัดกั้นเสียงครางที่ลอดไรฟันออกมาได้ ความเสียวที่ไต่ระดับจนเกือบถึงจุดสุดยอดส่งผลให้อติรุจขยับโขยกเอวตามสัญชาติญาณดันลำควยอวบอ้วนเสยรูตูดก้องภพถี่เร็ว

“ฟุบฟับ ๆๆๆ..ตั้บ ๆๆๆ”  เสียงเนื้อเบียดเนื้อดังสะท้าน อติรุจแหงนหน้าขบกรามนูนเป็นสัน ลำควยที่เบียดผ่านร่องรูแคบเล็กทำให้เสียวหัวถอกสุด ๆ ร่างกำยำเต็มไปด้วยมัดกล้ามสมส่วนเกร็งโชว์สัดส่วนแวววามด้วยเม็ดเหงื่อผุดพราย เอวสวิงขึ้นๆ ลง ๆ เป็นจังหวะ ส่วนขาก็เกร็งจนน่องโป่งกดปลายเท้าจิกที่นอนแนบแน่น

“ออออ..อ๊ะ ๆๆๆ อ๊า อ๊ะ ๆๆๆ..ฟฟฟออสสส”  เขาเชิดหน้าหัวสั่นห่อปากครางดังขึ้น ๆๆๆ น้ำกามที่เคลื่อนตัวจากลูกอัณฑะสั่งสมองให้เร่งสปีดกดเอวเร็วแรง เพิ่มแรงกระเด้าสาวควยมันปลาบบุกทะลวงรูตูดปลิ้นเนื้อตลบเข้าตลบออก เนื้อแกร่งมุดเข้ามุดออกอย่างรวดเร็ว ขณะเดียวกันก้องภพที่แม้ไม่ได้สติแต่องคาพยพทางกายภาพกลับถูกความเงี่ยนจากฤทธิ์ยาสามสวาทควบคุมกระตุ้นตูดหนั่นแน่นให้เคลื่อนไหวโยกแอ่นปะทะท่อนควยที่กระแทกเข้ามาอย่างหนักหน่วง  เมื่อรับรู้ถึงการตอบสนองของไอ้ว่านน้องรัก อติรุจซึ่งกำลังเร่งสปีดซอยควยยิก ๆ ก็ชะงักหยุดกลางคัน หน้าชาวาบกระดากกับสิ่งที่กำลังกระทำสวนทางกับก้องภพที่ยิ่งบิดเอว ขมิบช่องทวารตอดรัดลำควยเขาอย่างบ้าคลั่ง ความเสียวซ่านจากหัวควยเล่นเอานายตำรวจสุดหล่อหน้าเบ้ครางกระเส่า

“อื๊อออสส์”  อิทธิพลของจุดสุดยอดที่อยู่แค่เอื้อมทำให้สมองเขาว่างเปล่าชั่วขณะ น้ำเงี่ยนที่รอการปะทุเร่งแรงกระเด้าเสียบเสยควยใหญ่เป็นพัลวัน และในที่สุดเสียงเนื้อกระแทกเนื้อก็ดังกลบเสียงปลายรุ้งแฟนสาวหายไปจากจินตภาพจนหมดสิ้น เหลือเพียงเสียงหายใจดังฟืดฟาดจากความต้องการพื้นฐานของมนุษย์

“ฮึ๊บบบบ ๆๆๆ..ซี้ดดดดสส์..อื๊ออออสส์...สสส”  อติรุจครางกดกระแทกเอวยวบ ๆ ตามสัญชาติญาณ ถูกความสุขเสียวครอบงำสติสัมปชัญญะ กว่าจะรู้ตัวอีกทีน้ำเงี่ยนก็เดินทางมาถึงปลายทางแล้ว กระเด้าแรง ๆ อีกสี่ห้าทีน้ำกามจำนวนมากก็พุ่งกระฉูดออกจากรูควยราดรดต่อมลูกหมากก้องภพซึ่งบวมเป่งจากฤทธิ์ยาสามสวาท

“ฟู่ววว”  อติรุจเป่าปากระบายปาดเหงื่อบนหน้าผากในขณะที่น้ำเงี่ยนพุ่งออกจากพวงไข่ อยากจะฟุบไปบนที่นอนแต่รู้ว่าทำไม่ได้  กดเอวแช่ควยปลดปล่อยน้ำควยขาวข้นจนหยดสุดท้ายยกนาฬิกามองดู

“ยี่สิบสามนาที”  คือเวลาที่ใช้ไปกับภารกิจแรก ก้มมองก้องภพไม่รู้จะคาดหวังอะไร แต่สภาพก้องภพที่เห็นนั้นแตกต่างจากก่อนหน้าอย่างสิ้นเชิง

“สัญญาณบวก”  ยาพิษสามสวาทอันร้ายกาจเมื่อเจอดาวข่มก็แสดงปฎิกริยาทันที ต่อมลูกหมากซึ่งบวมเป่งเกือบเบียดอวัยวะภายในหดตัวลงอย่างรวดเร็ว  ก้องภพแม้จะยังครวญครางไม่ได้สติแต่ลมหายใจหนักหน่วงในตอนแรกเริ่มปรับระดับอ่อนลงบ้างแล้ว อติรุจระบายลมหายใจอีกครั้งรู้สึกโล่งใจขึ้นบ้าง แสดงว่าพวกมันไม่ได้หลอกเขา ดูจากสภาพก้องภพน้ำอสุจิเป็นยาถอนพิษยาสามสว........คิดยังไม่ทันเสร็จเสียงเคาะประตูระรัวก็ดังขึ้น

“ปัง..ๆๆ..ไอ้รุจ...ไอ้รุจ..ปัง..ๆ..ไอ้รุ...”  อติรุจคว้ากางเกงใส่ลวก ๆ ผลุนผลันไปเปิดประตูก็เห็นปราการยืนสีหน้าวิตกร้อนรน

“มีอะไรวะไอ้ชัช”  เขาถามเพื่อนรัก

“เกิดเรื่องแล้วไอ้รุจ”  ปราการบอกออกวิ่งนำหน้า อติรุจละล้าละลังเป็นห่วงก้องภพแต่ในที่สุดก็ตัดใจวิ่งตามไป...............ห้องส่วนตัวที่ไม่กว้างนักเกลื่อนกลาดด้วยร่างนายตำรวจชั้นผู้น้อยสิบนายที่อยู่ดื่มต่อนอนบิดตัวเร่า ๆ สภาพไม่ต่างกับก้องภพ   

“ยาสามสวาท”  อติรุจครางหนัก ๆ กวาดตามองเพื่อนร่วมห้อง ผู้การเลือดไท  กัปตันอังเดร  เหงียนดุยโฮ  แสนและปราการที่ส่งสายตาเป็นคำถาม พลันอติรุจขนลุกวาบเมื่อนึกได้

“ผู้การเพลงรบ”  สิ้นเสียงก็วิ่งไปยังห้องเพลงรบตามด้วยปราการและพวก  เสียงของล้มโครมครามทำให้อติรุจถีบประตูเปิดดังโครม ทุกคนอ้าปากค้างเมื่อเห็นผู้การเพลงรบนอนดิ้นพราดบนพื้นห้อง  อติรุจไม่เสียทีที่เป็นตำรวจมือปราบยามคับขันไม่ลนลานหันกล่าวกับทุกคนน้ำเสียงจริงจัง พร้อมกับกดโทรศัพท์ให้ดูคลิปที่หม้ายดำส่งมา

“ผู้การเพลงรบกับตำรวจข้างนอกโดนพวกหม้ายดำวางยา ตอนนี้เหลือเวลาแค่สองชั่วโมงครึ่ง”  แล้วผลเลวร้ายของยาและวิธีช่วยเหลือก็ถูกถ่ายทอดจากปากอติรุจท่ามกลางความตกตะลึงที่ไม่เชื่อว่าจะเป็นไปได้ของทุกคน

“ผมรู้ว่ายากจะเชื่อ อะไรจะเกิดต่อจากนี้ก็ขึ้นอยู่กับพวกเราละครับ”  พูดจบอติรุจก็หันหลังทำท่าจะกลับไปยังห้องพักก้องภพ

“แล้วมึงจะไปไหนวะไอ้รุจ..”  ปราการรีบถามพยายามบังคับเสียงไม่ให้สั่น

“กูจะไปดูไอ้ว่าน”  พูดแค่นั้นก็วิ่งกลับไปทางเดิม ทิ้งการบ้านข้อใหญ่ให้ปราการกับพวก...........ผู้การเลือดไท กัปตันอังเดร แสน ปราการและเหงียนดุยโฮมองหน้ากันไปมาไม่รู้จะเริ่มยังไง โดยเฉพาะเหงียนดุยโฮซึ่งรู้ดีทุกอย่าง ที่ไม่รู้อย่างเดียวก็คือยาที่เขาแอบวางจะมีประสิทธิภาพน่าขนลุกเช่นนี้ รู้สึกถึงความชั่วร้ายเลือดเย็นของหม้ายดำไปอีกขั้น แม้จะรู้สึกผิดที่ตนเองเป็นต้นเหตุของความปั่นป่วนโกลาหลแต่เมื่อนึกถึงชะตาชีวิตตัวเองก็กล้ำกลืนไว้คอยพลิกแพลงตามสถานการณ์......เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วในขณะที่ยังไม่มีการดำเนินการใด ๆ จนปราการที่ไม่สงสัยในคำพูดของอติรุจอึดอัดทนไม่ไหวโพล่งออกมา

“ถ้าเรายังไม่ทำอะไรผู้การเพลงรบกับพวกจะแย่นะครับ”  แม้จะตะขิดตะขวงใจกับวิธีการช่วยเหลือแต่ในหัวก็คิดคำนวณไปด้วย ในความตกตะลึงทำให้ทั้งหมดรวมทั้งปราการมัวแต่จดจ่อกับภารกิจท้าโลกจนลืมอติรุจกับก้องภพไปเสียสิ้น

“ผู้การกับนายตำรวจที่โดนยารวมกันสิบเอ็ดคนต้องได้รับน้ำอสุจิคนละสามน้ำเท่ากับสามสิบสามครั้ง ในขณะที่พวกเขามีห้าคน เฉลี่ยแล้วแต่ละคนต้องรีดน้ำให้ได้เกือบเจ็ดน้ำในสองชั่วโมงครึ่ง”  คิดแล้วหน้าก็ซีดเผือด ภารกิจมันยากเกินไปจริง ๆ มองแทบไม่เห็นทางว่าพวกเขาจะผลิตน้ำเงี่ยนได้ยังไงในระยะเวลาอันจำกัด แต่ในที่สุดก็ตกลงใจยังไงก็ต้องช่วยผู้การเพลงรบก่อน ที่เหลือจะเกิดอะไรก็ต้องเกิด..............หลังจากตกลงที่จะเริ่มการช่วยเหลือ ปราการที่สวมบทเป็นหัวหน้าทีมโดยปริยายก็พูดขึ้น

“เพื่อความเป็นส่วนตัวผมว่าเราแยกย้าย.....”  เขาพูดไม่จบแต่ทุกคนก็รู้ว่าหมายถึงอะไร ความเป็นส่วนตัวนะใช่ แต่จริง ๆ แล้วเพื่อจะได้ไม่อายน่าจะถูกต้องกว่า ก็ใครเล่าอยากจะโชว์ให้คนอื่นเห็นตอนอึ๊บผู้ชายด้วยกัน

“เดี๋ยวผมรับผิดชอบไอ้รบเอง”  ผู้การเลือดไทที่เงียบมาตลอดเอ่ยปากหนักแน่นดูเยือกเย็นสมศักดิ์ศรีนายตำรวจใหญ่ มองโทรศัพท์ในมือปราการที่กำลังโชว์หนังเอ๊กซ์ชายหญิงร่วมเพศกันอย่างเร่าร้อน

“ผมว่าไอ้นี่อาจจะช่วยได้นะครับ”  ปราการบอกมองโทรศัพท์ในมือฝืนยิ้มหดหู่.....แล้วทุกคนก็แยกย้ายกันเข้าห้องเพื่อปฎิบัติภารกิจอันน่ากระอักกระอ่วนที่สุดในชีวิต....................ในขณะที่สามสิงห์และพวกกำลังทำภารกิจอันท้าทายอยู่นั้น ด้านข้างของรีสอร์ทริมทะเลซึ่งเป็นหน้าผาสูงชัน บนชายหาดมิดชิดด้วยโขดหินใหญ่ เรือเร็วหลายลำพร้อมด้วยชายฉกรรจ์หลายคนเทียบหาดทรายอย่างเงียบกริบรอคอยเวลา..............เช่นเดียวกับคุกที่บุญมาถูกจองจำ ชายฉกรรจ์สี่ห้าคนก็ลักลอบผ่านเข้ามาอย่างง่ายดายด้วยควันสลบไร้สีไร้กลิ่น พวกมันผ่านเจ้าหน้าที่ที่นอนสลบไม่ได้สติ  เปิดกุญแจห้องขัง บุญมาที่มีประสบการณ์โชกโชนสะดุ้งตื่นเพ่งมองก็รู้ทันทีว่านายหญิงส่งคนมาช่วย ลุกขึ้นรับปืนที่หนึ่งในนั้นโยนให้

“พวกมึงไป เดี๋ยวกูจัดการธุระก่อน”  บุญมาบอกสาวเท้าออกจากห้องขัง เดินหาไม่นานก็เจอพวกนักโทษที่รุมสกรัมตรงลานอาบน้ำ ใช้กุญแจเปิดห้องขังอย่างว่องไวคว้าตัวไอ้ล่ำที่อยู่ใกล้ที่สุด สยบพวกที่เหลือไม่ให้เข้ามาด้วยปืนดำมะเมื่อมล็อคห้องขังตามเดิม ยิ้มเหี้ยมก่อนจะใช้ปืนเก็บเสียงเลือกยิงนักโทษอีกสามคนซึ่งไม่ต่างกับยิงนกในกรง..........

“ใครใช้พวกมึงมาจัดการกู”  บุญมาถามเกรี้ยวกราดใช้สันปืนฟาดไปบนใบหน้านักโทษที่พาตัวมาด้วยจนบวมปูดเลือดไหลโกรก และหลังจากคาดคั้นอย่างหนักมันก็ได้รับคำตอบ แม้ไม่รู้จักแต่อย่างน้อยก็รู้ชื่อแล้ว ศัตรูร้ายตัวนี้ต้องได้รับการตอบแทนอย่างสาสม มันคำรามกำหมัดแน่นโกรธจัด เหวี่ยงไอ้ล่ำนักโทษที่เพิ่งบอกความลับลงกับพื้นแล้วตามเข้ามากระทืบพวงสวรรค์ขยี้กดตีนเต็มแรง

“อ๊ากกกกกกกกก...กกกกกก”  ไอ้หนุ่มล่ำร้องลั่นเจ็บปวดแสนสาหัส ตาเหลือกถลนดิ้นพราด ๆ ไม่นานก็ช็อคแน่นิ่งจากความเจ็บปวด ตาเหลือกปลิ้นไปปลิ้นมา แรงเต้นของหัวใจค่อย ๆ อ่อนลง ๆ ทีละนิดก่อนจะหยุดลงอย่างถาวรเช่นเดียวกับตาซึ่งเบิกค้างไม่ปิดอีกตลอดกาล..................

ผู้การเลือดไทมองเพื่อนยศเท่ากันซึ่งกำลังบิดตัวร้องครางอยู่บนที่นอน สองแขนถูกกุญแจมือล็อคกับหัวเตียงสายตาเลื่อนลอยด้วยฤทธิ์ยา นายตำรวจใหญ่สีหน้าเรียบเฉยแต่ดวงตาคล้ายฉาบด้วยรอยยิ้ม ค่อย ๆ บรรจงรูดซิปกางเกงปลดปล่อยความเป็นชายเด้งอวดลำยาวแข็งโด่โดยไม่ต้องพึ่งคำแนะนำจากลูกน้องหนุ่ม ก้าวขึ้นเตียงอย่างมั่นคงจับสองขาเพลงรบที่รอความช่วยเหลือแหกออกโย้ขึ้นจนหลังนาบไปกับที่นอน แทรกตัวเบียดหัวควยบานทะโร่กับรูตูดแคบเล็กสดซิงลอยเด่น ครางเบา ๆ เสียวจี๊ดจากหัวควยเปลือยเปล่าสัมผัสถูไถกับขนตูดรกรุงรังของเพลงรบ ขยับจดจ่อจนพอดีก็ออกแรงดัน กล้ามเนื้อหูรูดที่ไม่เคยมีอะไรล่วงล้ำค่อย ๆ แหกอ้าให้หัวควยใหญ่ชำแรกเข้าไป

“ซี้ดดดสส์”  เลือดไทคราง กล้ามเนื้อภายในรูตูดแคบตอดลำควยถี่ ๆ สร้างความเสียวไม่น้อย เงยหน้าเปลี่ยนสองมือจับหัวไหล่เพลงรบไว้แล้วโยกเอวดันยวบ

“ฟุบบบบ..บบบ”  เสียงควยถลำลึกเข้าไปเกือบหมดลำ ตูดหนั่นแน่นเกร็งเป็นลูกเมื่อออกแรงเสยควยหนัก ๆ จนควยทั้งดุ้นมุดหายสุดโคนทำให้หมอยดกกับขนตูดรกเผชิญหน้ากันอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง

“อู๊ยยยย..ซี้ดดดดดสส์”  นายพลใหญ่คราง ความเสียวที่ได้รับบดบังเจตนาดั้งเดิมที่จะช่วยเหลือจนหมดสิ้น ยิ่งเสียวก็ยิ่งขยับโยกเอวสาวควยออกแล้วกระแทกกลับอัดควยเข้าไปตามเดิม

“ป้าบ ๆๆๆ”  เสียงกระดูกเชิงกรานกับง่ามตูดปะทะกันดังระรัว ควยใหญ่ถูกดึงออกดันเข้าอย่างต่อเนื่องรูดเนื้อตูดบริสุทธิ์ให้ปลิ้นตามเข้า ๆ ออก ๆ ส่วนสองตาก็จ้องเพลงรบซึ่งยังเลื่อนลอยขาดสติไม่วางตา ก่อนจะเร่งกดเอวกระเด้าเบียดควยถ่างรูเสียบเข้าเสียบออกอย่างเมามัน.............ในขณะเดียวกันปราการและพวกก็ขะมักเขม้นให้ความช่วยเหลือตำรวจที่โดนยาอย่างเต็มกำลัง แม้จะต้องใช้หนังเอ๊กซ์ปลุกอารมณ์แต่ก็ถือว่ากล้อมแกล้มพอไปได้  จะมีก็แต่แสนที่ประสบการณ์การมีเซ็กส์กับผู้ชายตอนเรียนมหาลัยช่วยให้ผ่านการปฎิบัติภารกิจครั้งนี้ไปได้ด้วยดี แม้จะเคยเป็นนักเลงในช่วงชีวิตวัยรุ่นแต่เมื่อผ่านช่วงนั้นมาเขาก็รู้ผิดชอบชั่วดีมากขึ้น ยิ่งการกระทำของพวกหม้ายดำโหดเหี้ยมผิดมนุษย์ก็ทำให้เขาพร้อมที่จะช่วยตำรวจอย่างเต็มที่.................ยี่สิบนาทีผ่านไปเสียงหอบหายใจจากห้องปฎิบัติการกู้ชีพดังระรัว น้ำเงี่ยนระรอกแรกจากจุดสุดยอดของแต่ละคนพุ่งกระฉูดราดรดสลายพิษสามสวาทของตำรวจเคราะห์ร้ายลงได้ระดับนึง  ส่วนอติรุจก็กำลังมุ่งมั่นกับภารกิจที่สอง แม้จะเหน็ดเหนื่อยเหงื่อออกเต็มแผ่นหลังแต่ก็ไม่ยอมถอย กัดฟันดันควยที่ไม่แข็งแกร่งเช่นตอนแรกรัว ๆ เสียดสีรูตูดก้องภพถี่ยิบเพื่อกระตุ้นจุดสุดยอด แต่น้ำที่เพิ่งแตกไปหยก ๆ ทำให้พวงกระโปกผลิตน้ำไม่ทัน กว่าน้ำจะแตกรอบที่สองเขาต้องใช้เวลาถึงสี่สิบนาที

“อ๊ะ...ๆๆๆ..เอ๊าะๆๆ...ซี้ดดดสส์”  ความอิ่มเอมจากจุดสุดยอดทำให้ทนไม่ไหวต้องครางออกมาร่างงามแกร่งกำยำเกร็งกระตุกฟุบไปกับแผ่นหลังของก้องภพก่อนจะพลิกตัวนอนแผ่หลาโชว์ควยใหญ่ที่ค่อย ๆ อ่อนตัวลงจนปวกเปียกเหมือนมะเขือเผา 

“ยังพอมีเวลา”  อติรุจเป่าปากไล่ความเหนื่อยล้า อดเป็นห่วงสถานการณ์ของผู้การเพลงรบไม่ได้

“ทางไอ้ชัชเป็นไงบ้างก็ไม่รู้”  อยากจะไปดูด้วยตัวเองแต่ก็เปลี่ยนใจ เขายังมีภารกิจยิ่งใหญ่รออยู่ พลางเหลือบมองก้องภพที่นอนนิ่งลมหายใจเริ่มสม่ำเสมอแล้ว มีกำลังใจขึ้นเป็นกองที่ความทุ่มเทไม่เสียเปล่า

“นอนพักเอาแรงสักสิบนาทีน่าจะปลุกน้องชายได้อีกรอบ”  คิดแล้วก็หลับตาล้วงมือคว้าควยนิ่มฝันถึงหน้าหวานของปลายรุ้งแฟนสาวอีกครั้ง ส่วนมือก็เริ่มขยับนิ้วถูไถหัวควยเบา ๆ....................กว่าอติรุจจะเสร็จภารกิจสุดท้าย เวลาแห่งความเป็นความตายก็เหลืออีกสี่สิบห้านาที นับว่าไม่เลวทีเดียวกับภารกิจอันตรายที่ต้องแข่งกับเวลา  เขานอนแผ่หลาทิ้งทุกสิ่งทุกอย่าง การเสียน้ำถึงสามครั้งในเวลาอันสั้นทำให้เหนื่อยกว่าที่คิด  แต่ก็ถือว่าคุ้มค่าที่ช่วยก้องภพให้ผ่านห้วงวิกฤติมาได้ เห็นน้องรักนอนหลับลมหายใจเป็นปกติก็เบาใจ พยุงตัวขึ้นล็อคประตูแน่นหนาแล้วมุ่งหน้าไปยังปราการกับพวก................แต่เมื่อมาถึง ภาพตำรวจหกนายที่นอนดิ้นพราดดวงตาเบิกโพลง มีรอยจ้ำสีม่วงเขียวคล้ำทั่วตัว หายใจพะงาบ ๆ คล้ายปลาขาดน้ำก็ทำให้อติรุจนายตำรวจคนเก่งของเราถึงกับตัวเย็นวาบ เขารู้ดีว่ายาสามสวาทออกฤทธิ์ถึงระยะสุดท้ายแล้ว หากไม่ได้รับน้ำเงี่ยนจะต้องขาดใจตายเพราะต่อมลูกหมากจะบวมเบียดอวัยวะภายใน แม้จะเหลือเวลาไม่มากแต่ก็ต้องทำอะไรซักอย่างดีกว่าไม่ทำอะไรเลย คิดแล้วเปิดโทรศัพท์ดูคลิปนางแบบโป๊ควักควยอ่อนออกมาชักว่าวกระตุ้นความเงี่ยน รูดไปได้สองสามทีประตูห้องด้านซ้ายก็เปิดออก อติรุจสะดุ้งปล่อยมือเก็บควยรูดซิปทันที ก่อนที่กัปตันอังเดรจะเดินออกมามือยันกำแพงหมดแรงไปกับสามน้ำ 

“พวกหม้ายดำมันอำมหิตจริง ๆ”  กัปตันอังเดรบอกหอบหายใจ อติรุจรีบชะโงกหน้าเข้าไปในห้อง เห็นตำรวจที่โดนยา นอนหลับสนิทลมหายใจสม่ำเสมอก็โล่งใจ นึกไม่ถึงว่ากัปตันฝรั่งจะเสร็จภารกิจเร็วเกินคาด

“นั่งก่อนครับกัปตัน”  อติรุจจัดแจงลากเก้าอี้ หลังจากนั่งเรียบร้อย แสนก็ออกมาจากอีกห้อง ตามด้วยปราการและเหงียน ดุย โฮตามลำดับ

“แล้วผู้การเพลงร....”  ยังไม่ทันจบคำ เสียงผู้การเลือดไทก็ดังมาจากอีกห้อง

“ปลอดภัยแล้ว”  ตามด้วยเสียงหายใจหนัก ๆ อติรุจระบายลมหายใจยาวเมื่อรู้ว่าผู้การเพลงรบปลอดภัย มองนาฬิกาอีกครั้ง

“เหลือเวลาอีกสามสิบห้านาที  ผมว่าเรายังมีโอกาส”  เขาบอกน้ำเสียงเต็มไปด้วยความหวัง คว้านายตำรวจที่อยู่ใกล้สุดพาเข้าห้อง แล้วก็เป็นไปตามคาด หลังจากอติรุจเสร็จไปหนึ่งน้ำ แสนก็ตามเป็นคนที่สอง ปิดเกมด้วยปราการช่วยชีวิตตำรวจได้อีกหนึ่งนาย ในขณะที่กัปตันอังเดร เหงียน และผู้การเลือดไทก็พยายามสุดความสามารถที่จะยื้ออีกหนึ่งชีวิต แต่ผู้การเลือดไทซึ่งรับหน้าที่คนสุดท้ายน้ำแตกไม่ทันเวลาส่งผลให้ตำรวจที่รอน้ำเงี่ยนน้ำที่สามชักกระตุกตาตั้งหายใจไม่ออกขาดใจตายคาควย  พร้อมกับตำรวจอีกห้านายก็ดิ้นทุรนทุรายไขว่คว้าหาอากาศเฮือกสุดท้ายของชีวิต นอนตายตาเบิกโพลงท่ามกลางความหดหู่ของอติรุจและพวกที่ได้แต่มองตาปริบ ๆ ไม่อาจให้ความช่วยเหลือได้................ “อย่างน้อยผู้การเพลงรบก็ปลอดภัย”  ในที่สุดอติรุจก็พูดขึ้น ในความหมายคล้ายจะผลักความหนักอึ้งออกไปจากจิตใจของทุกคน  กวาดตามองผู้การเลือดไท อังเดร ปราการ แสน และเหงียนที่บ้างนั่งบ้างนอนเหน็ดเหนื่อยเสียพละกำลังไปไม่น้อย ครั้งนี้พวกหม้ายดำเล่นงานพวกเขาจนสะบักสะบอมจริง ๆ สภาพการณ์ตอนนี้ถ้าพวกมันบุกมาคงแ...........คิดได้แค่นั้นอติรุจก็ลุกพรวดครางหนัก ๆ

“แย่แล้ว....ไอ้ว่าน”  พร้อมกันนั้นวัตถุสีดำก็พุ่งเข้ามาพริบตาเดียวควันสีขาวก็ปกคลุมเต็มห้อง

“แก๊สน้ำตา”  ปราการร้องกระชับปืนในมือดันแสนให้หลบลึกไปด้านใน ส่วนอติรุจวิ่งสวนกลับไปหาก้องภพแต่ยังมีสติตะโกนบอก

“ไอ้ชัช ผู้การเพลงรบ”  ในความโกลาหลมองอะไรแทบไม่เห็น ปราการแนบตัวกับกำแพงจำแนกทิศทางตรงไปยังห้องผู้การเพลงรบ แต่ก่อนจะถึงประตู กระสุนปืนจากฝั่งตรงข้ามก็พุ่งสกัดไม่ให้เข้าใกล้

“ปัง ๆๆๆ”  “แม่งเอ๊ย”  เขาสบถยิงตอบโต้ ยามกระทันหันต้องก้มตัวหลบห่ากระสุนที่ระดมยิงเข้ามาเป็นพัลวัน.............เสียงปืนปลุกปลายรุ้ง จุ๊บและยูริสะดุ้งตื่น ทั้งหมดชะโงกหน้าออกจากห้องก็พอดีเจอกับอติรุจที่วิ่งมาด้วยความร้อนรน

“เกิดอะไรขึ้นคะพี่รุจ”  ยูริถามน้ำเสียงตกใจ เขายัดปืนใส่มือหล่อนแทนคำตอบกำชับว่า

“เอานี่ไว้  ล็อคห้องอย่าออกมาเด็ดขาด”  อติรุจบอกแค่นั้นมองปลายรุ้งด้วยความห่วงใยก่อนจะวิ่งไปยังห้องก้องภพ แล้วสามสาวก็ย้ายมาอยู่รวมกันล็อคห้องใจเต้นโครมคราม แต่อย่างน้อยปืนในมือยูริก็ช่วยให้อุ่นใจพร้อมสำหรับสิ่งไม่คาดฝัน.................อติรุจใจหายวาบเมื่อเห็นประตูหนีไฟเปิดอ้า เขากระชับปืนคู่ใจอย่างระแวดระวัง ภาวนาอย่าให้สิ่งที่คิดเป็นจริงแต่พอเลี้ยวหัวโค้งเท่านั้นสิ่งที่เห็นก็ยืนยันความคิดเขาทันที ประตูห้องที่เขาล็อคแน่นหนาก่อนจากไปตอนนี้เปิดกว้าง ภายในห้องว่างเปล่า.....ไร้เงาก้องภพ!!!!

“โธ่เว้ย”  อติรุจชกประตูดังปังระบายความแค้นที่เสียรู้พวกหม้ายดำจนได้..................เสียงปืนยังคงดังสนั่นหวั่นไหวอยู่อีกด้านของรีสอร์ท เขาตัดสินใจรวดเร็ว เมื่อช่วยก้องภพไม่ได้ก็รีบไปสมทบกับปราการเพื่อช่วยอีกแรง................ปราการและพวกยังคงหลบห่ากระสุนที่ระดมยิงมาอย่างบ้าคลั่ง แม้จะเพิ่มอติรุจขึ้นมาสถานการณ์ก็ไม่ดีขึ้น แล้วจู่ ๆ พายุกระสุนก็สงบลงพร้อมกับควันแก๊สน้ำตา  ปราการเมื่อตั้งสติได้ก็รีบเปิดประตูที่มีรอยกระสุนเจาะถี่ยิบ สภาพในห้องทำให้ทุกคนอ้าปากค้าง เฟอร์นิเจอร์ถูกคมกระสุนทะลุทะลวงพังยับเยินแต่ที่น่าตกใจที่สุดก็คือ ผู้การเพลงรบได้หายตัวไปแล้ว....................ก้องภพสะดุ้งตื่นด้วยน้ำเย็นสาดผัวะใส่หน้า สะบัดหัวมึนงงจับต้นชนปลายไม่ถูกว่าทำไมถึงอยู่ในสภาพนี้

“หัวหน้า  หัวหน้าครับ”  ก้องภพเรียกเพลงรบที่อยู่ตรงข้ามยังไม่ได้สติ ตลอดทั้งร่างเปลือยเปล่า สองแขนถูกโยงด้วยเชือกกับขื่อสูงมีสภาพไม่ต่างกับตัวเอง

“เกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย”  เขาถามตัวเอง จำได้ลาง ๆ ว่าเมาไม่ได้สติอยู่ที่รีสอร์ทแล้วมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง  พลันเสียงหัวเราะสดใสก็ดังขึ้น แล้วนังวายร้ายเด่นเดือนก็เดินกะเผลกเข้ามา ในขณะเดียวกันเพลงรบก็เริ่มได้สติเมื่อเห็นเด่นเดือนก็รู้ว่าตัวเองถูกพวกหม้ายดำจับมาอีกครั้ง ความโหดร้ายทารุณที่เคยได้รับแปรเปลี่ยนเป็นความหวาดกลัวแผ่ซ่านไปทั่วสันหลังอย่างช่วยไม่ได้ได้แต่สงบนิ่งคำรามในคอเบา ๆ ส่วนก้องภพแม้จะตกใจที่ตกอยู่ในเงื้อมมือหม้ายดำแต่เมื่อเห็นเด่นเดือนขาพิการเพราะคมกระสุนของตนก็ดีใจ เชิดหน้าประจันกับเด่นเดือนไม่หวาดหวั่นเด่นเดือนเดินเข้าใกล้ยกมือเรียวดังลำเทียนลูบไล้ต้นคอก้องภพ ไล่ผ่านอกกว้างเลื้อยต่ำแหวกกลุ่มหมอยดกดำ มือนุ่มวนเวียนเกาะกุมลูกกระโปกปาดไปปาดมาให้ความรู้สึกน่าหวาดหวั่น เมื่อโดนไม้นี้ความทรนงของก้องภพก็เริ่มสั่นคลอนหน้าท้องเป็นลอนซิกแพคแขม่ววูบ ลมหายใจถี่ขึ้น ๆ ตามความเคลื่อนไหวของมือที่ทรงอำนาจที่สุด หล่อนยิ้มเมื่อสัมผัสถึงความหวาดกลัว จ้องตาชายหนุ่มคู่แค้นนำสายตาก้องภพไปยังขาพิการของตน หรี่ตายั่วยวนก่อนจะขยุ้มพวงกระโปกหมับแล้วบีบเต็มแรง  

“อ๊ากกกกกกกก”  ก้องภพร้องลั่นหน้าสั่นสะท้าน ขบกรามแน่นหัวใจแทบหยุดเต้นด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัสเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะรับรู้ได้
“แค่นี้ยังน้อยไปสำหรับสิ่งที่มึงทำไว้กับกู...”  เด่นเดือนขบเขี้ยวเคี้ยวฟันเพิ่มแรงบีบจนหนังกระโปกยับย่นล้นทะลักร่องนิ้ว

“อ๊ากกกกกกกกก...กกกก ปล่อยกู...ปล่อยไข่กู..อีบ้า..ปล่อยยยยย...”  ก้องภพร้องลั่นปวดไข่สุด ๆ

“หึๆๆๆ..นี่แค่เริ่มต้นเท่านั้น  กูจะดูซิว่ามึงจะมีแรงด่าได้นานแค่ไหน ฮ่า ๆๆๆ”  นางสิงห์ร้ายเด่นเดือนคำรามคลายมือออกตบมือส่งสัญญาณ ชายหนุ่มร่างสูงเดินเข้ามาทันที ซึ่งการปรากฎตัวของเขาทำให้สองนายตำรวจโดยเฉพาะก้องภพอ้าปากค้างตกตะลึงเหมือนโดนผีหลอก