สามสิงห์สยบไพรี ตอนที่ 2

เชิงชาญถูกถูลู่ถูกังลากขึ้นรถแวนติดฟิล์มดำจากสุราษฏร์มุ่งสู่กรุงเทพ พวกลูกสมุนของไอ้ทวนพอรู้ว่าเด่นเดือนนายสาวที่พวกมันหลงใหลในความสวยเซ็กส์ถูกนายตำรวจมือปราบกัดหัวนมขาดก็แค้นใจ คอยหาทางกลั่นแกล้ง

 “จอดปั๊มหน่อยวะไอ้ดำ..กูปวดเยี่ยว”  หนุ่มผิวกร้านดำแดดบอกโชเฟอร์ ใบหน้าไม่ต่างจากตัวร้ายในจอทีวี

“เมื่อกี๊ก็พึ่งจอด...ปวดห่าไรวะ....มึงก็รู้นายหญิงต้องการตัวไอ้เหี้ยนี่ก่อนค่ำ...ถ้ามึงอั้นไม่อยู่ก็เอาปากแม่งเป็นกระโถนสิวะ...เสือกกัดหัวนมคนสวยกู”  ไอ้ดำโชเฟอร์แนะนำระบายแค้น

“เออ..ดีดีดี..หัวใสนี่หว่า..ฮ่า ๆๆๆ”  ไอ้หนุ่มปวดเยี่ยวเห็นดีเห็นงามขยับทำท่ายืน รูดซิปควักเอาควยดุ้นเขื่องออกมาถอกจ่อไปยังเชิงชาญที่ถูกจับแหกปากรอ เขาดิ้นขลุก ๆ ไม่ยอมให้พวกมันหยามเกียรติ แต่ด้วยมือที่ถูกมัดกับพื้นที่แคบเล็กทำให้ไม่สามารถรอดพ้นสายน้ำเยี่ยวที่ราดรดใส่ปากได้

“ผุยย.ผผสสพพฟฟยย”  เชิงชาญดิ้นสุดชีวิตพยายามบ้วนน้ำเยี่ยวทิ้ง แต่จมูกที่โดนบีบทำให้ต้องอ้าปากหายใจกลืนกินน้ำเยี่ยวฉุนจัดลงไปในลำคอ เขาหอบหายใจแรงหลังกินน้ำเยี่ยวจนเต็มท้อง คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่านายตำรวจเจ้าสำอางอย่างเขาต้องตกอยู่ในสภาพไม่ต่างจากเศษสวะสกปรก ยังไม่ทันหายเหนื่อย ไอ้หนุ่มคนเดิมก็คุกเข่าอัดควยใส่เข้ามาในปากที่ถูกเพื่อนมันแหกไว้

“อออฟฟฟบบสส”  เขาดิ้นด้วยความอ่อนล้า มือแข็งแรงที่บีบกรามทำให้หมดปัญญาปฎิเสธ กลิ่นสาบควยผสมกลิ่นเยี่ยวทำให้อาหารเช้าแทบพุ่งออกมา พาเอากลิ่นเปรี้ยวเรอเหม็นคลุ้งเต็มปากแต่ก็โดนควยใหญ่สวนกลับลงไปในคอ

“ซี้ดดดดสส์..”  ไอ้หนุ่มหน้าหื่นครางเสียวหัวควย พลันได้ยินเสียงไอ้ดำโชเฟอร์ลอยมาตามลม

“วันก่อนกูได้คุยกับพี่ทวน มึงรู้มั้ยว่าพวกผู้ชายในแก๊งค์นี่มีสิทธิ์เป็นผัวนายหญิงทั้งนั้น”  ไอ้ดำพูดชิว ๆ

“มึงพูดบ้า ๆ...ไม่รู้ในรถนี่มีเครื่องดักฟังรึเปล่า..ถ้านายหญิงรู้มึงโดนตัดควยแน่..” ไอ้คนที่จับเชิงชาญแหกปากตะโกนด่า น้ำเสียงบอกถึงความยำเกรงต่อนายหญิงที่มันรู้ว่าโหดเหี้ยมแค่ไหน

“ก็พี่ทวนบอกกูเอง...”  ไอ้โชเฟอร์ตอบ

“ที่กูรู้ก็เห็นแต่พี่ทวนกับพี่บุญมาที่มีวาสนาได้เป็นผัวนายหญิงกับคุณเดือน”  ไอ้หนุ่มที่อัดควยใส่ปากผู้กองเชิงชาญยึก ๆ พูดบ้าง

“ก็กูจะบอกอยู่นี่...ถ้าพวกมึงอยากได้นายหญิงกับคุณเดือนเป็นเมียมึงก็ต้องเจนจัดครบเครื่องเรื่องบนเตียง นายหญิงกับคุณเดือนเธอมีความต้องการที่ไม่เหมือนใคร ผู้ชายของเธอต้องเป็นปลาสองน้ำเอาได้ทั้งหญิงทั้งชายโว้ย”

“จริงหรือวะไอ้ดำ..ถ้างั้นพี่ทวนกับพี่บุญมาก็......”  คนพูดหยุดไว้แค่นั้นแต่ความหมายชัดเจน

“เออ...มึงอยากลองไหมละเผื่อจะมีสิทธิ์....ลองกับไอ้หน้าหล่อนี่ก็ได้....”

“เย็ดผู้ชายมันจะมีอารมณ์เหรอวะ...กูกลัวควยจะไม่แข็ง”  ไอ้เจ้าของควยที่เย็ดปากอยู่พูดไม่แน่ใจ

“อ้าวไอ้เหี้ย...แล้วตอนนี้ควยมึงแข็งไหมละ..ถ้าแข็งก็เย็ดได้”  ไอ้ดำตะโกนกลับ ไอ้หนุ่มหื่นก้มมองควยตัวเองที่กำลังอัดปากนายตำรวจมือปราบแข็งโด่ก็ยิ้มแหย ๆ พูดแก้เก้อ

“เออ..ลองหน่อยก็ได้วะ..เผื่อนายหญิงกับคุณเดือนอยากลองของใหม่..กูจะได้เลื่อนตำแหน่งกะเขามั่ง”  พอได้ยินเท่านั้น เชิงชาญก็ตัวเย็นวาบ รูตูดที่เพิ่งโดนไอ้ทวนถลุงเต้นระริกหวาดหวั่น เขาถูกพวกมันจับเปลี่ยนท่าเป็นโก้งโค้ง ไอ้คนที่จับทีแรกเปลี่ยนเอาควยอัดปากเขา ให้ไอ้หนุ่มผิวคล้ำจ่อควยใหญ่แข็งปั๋งที่ได้อานิสงค์จากปากเมื่อครู่ มันไม่รอช้าเสยดุ้นเนื้อเต็มเหนี่ยวเล่นเอาเชิงชาญกระตุก รูตูดที่ยังไม่คุ้นชินรัดหัวควยใหญ่ตามสัญชาติญาณปกป้องตัวเอง ต่อเมื่อมันเริ่มสาวควยกระเด้า รูตูดก็ค่อย ๆ อ้าให้ลำควยแกร่งแทรกผ่านทีละนิด ๆ จนหมอยกับขนตูดจูบกันแนบสนิท

“อ๊า....”  มันครางซาบซ่าน แม้จะไม่มันส์เท่าหีที่มีน้ำหล่อลื่น แต่น้ำเมือกที่หลั่งจากปลายควยก็ทำให้ครั้งแรกกับผู้ชายไม่เลวร้ายนัก มันหลับตานึกถึงใบหน้าสวยซึ้งของนายหญิงกับเด่นเดือนควยก็ยิ่งแข็งขยายรูตูดนายตำรวจจนสุดล้า ยิ่งขยายเท่าไหร่หน้าหล่อคมสันของเชิงชาญก็เหยเกบิดเบี้ยวตามขนาดของรูที่กว้างขึ้นเท่านั้น

“ออออฟฟฟบบสส”  เสียงลำลักควยกับเสียงเนื้อกระแทกเนื้อดังสะท้านตัวรถ เชิงชาญเสียทีเป็นถึงนายตำรวจคนเก่งแต่ในยามนี้กลับปกป้องตัวเองไม่ได้  ร่างกำยำบึกบึนโก้งโค้งปล่อยให้พวกมันเย็ดปากเย็ดตูดกันตามใจชอบ ไอ้ดำที่รับหน้าที่โชเฟอร์มองดูกระจกหลังลอบกลืนน้ำลาย  ความเปล่าเปลี่ยวที่ขาดหญิงมานานทำให้ควยมันตั้งเด่ เงี่ยนได้แม้กระทั่งดูผู้ชายเย็ดกันนึกครึ้มใจอยากร่วมวงไพบูลย์ด้วย พอผ่านดงไม้ริมทางที่ค่อนข้างรกก็ขับรถเข้าไปจอด  มันก้าวลงจากรถเปิดประตูกระชากนายตำรวจสุดหล่อที่ไม่สามารถช่วยตัวเองได้ลงจากรถอย่างทุลักทุเล เชิงชาญในสภาพเปลือยท่อนล่างถูกผลักให้นอนโก้งโค้งโก่งตูดขาวหน้าไถลไปกับพื้น  และเกือบจะทันทีไอ้หื่นสองคนที่เงี่ยนจนควยปวดตามออกมาจากตัวรถก็คุกเข่าลงซ้ายขวา จิกกระชากผมเขาขึ้นจ่อสองควยยื่นให้ เชิงชาญมองพวกมันด้วยความแค้นราวกับมีไฟพวยพุ่งออกจากดวงตา แต่ก็โดนมันตบหัวอย่างแรก

“มองหน้าด่าแม่เหรอไอ้สัตว์...ยังไม่รีบทำให้กูน้ำแตก หรืออยากให้กูแตกในตูดมึง...หา...ไอ้แม่เย็ด”  มันพูดตบหัวเขาสำทับอีกที

“กรรรรออดดด”  เชิงชาญครางกัดฟันกรอด ๆ หัวทิ่มตามแรงมือ สองมือที่ถูกพันธนาการทำให้ไม่มีโอกาสต่อสู้ สมองเขาขบคิดอย่างรวดเร็ว ในสถานการณ์เช่นนี้โอกาสที่จะหลบหนีเป็นศูนย์ แม้ฟังดูพวกมันจะยำเกรงต่อนายหญิงที่ต้องการจับเป็นเขาอย่างมาก  แต่ถ้าขัดขืนโอกาสที่จะถูกพวกมันหมกป่าก็มีสูงเช่นกัน  แค่มันโกหกว่าเขาพยายามหลบหนีก็มากพอแล้วที่พวกมันจะพ้นผิด  วินาทีนี้ต้องเอาชีวิตรอดไว้ก่อน คิดพลางปากก็ค่อย ๆ อ้าออกรับควยสองดุ้นเข้ามาอย่างพร้อมเพรียง

“อู๊ยยยยยยย....ฉลาดอย่างมึงนี่ค่อยคุ้มค่าเหนื่อยพาไปส่งให้นายหญิงหน่อย  กูเห็นตำรวจแต่ละตัวที่ตอแยกับนายหญิงมีแต่โง่ ๆ ทั้งนั้น”  ไอ้หื่นผิวดำแดงครางเสียวหัวควยกระแทกควยใส่ปากอย่างแรง

“ซี้ดดดสส์....ถ้าพวกแม่งไม่โง่จะกลายเป็นของสะสมของนายหญิงเหรอวะไอ้แผน”  ไอ้หนุ่มอีกคนบอกโยกเอวตั้บ ๆ ส่งควยแหกปากเชิงชาญที่ทำอะไรไม่ได้นอกจากมองตาปริบ ๆ ส่วนไอ้ดำที่สาละวนกับบั้นท้ายกลมแน่นก็กำลังสาวควยกระทุ้งใส่รูตูดที่เริ่มผ่อนคลายจากแรงกระเด้าหนักหน่วง

“โอ๊ะ...อ๊า...ซี้ดดดสสส์..” ไอ้ดำครางเชิดหน้ากัดฟันแน่น ความเสียวซ่านจากแรงบีบรัดของกล้ามเนื้อดีกว่าที่คิดไว้เยอะ ยิ่งเสียวมันก็ยิ่งเกร็งควยเสยหนัก ๆ จนเนื้อตูดปลิ้น ในขณะที่มันหาความสำราญจากเรือนร่างสมชายชาตรีของเขา  เชิงชาญกลับปวดใจจนแทบกระอักออกมาเป็นเลือด การถูกหยามเกียรติยิ่งทำให้เขาต้องมีชีวิตรอดเพื่อตามล้างแค้นไอ้พวกเดนนรกพวกนี้ให้ได้ และก็มีแต่การปลุกปลอบกำลังขวัญให้กับตัวเองเท่านั้นที่ทำให้เขาสามารถทานทนต่อสิ่งเลวร้ายที่เกิดขึ้น ไม่นานไอ้ดำและพวกก็สะบัดควยปาดน้ำเงี่ยนใส่รูตูดที่บวมแดงจากแรงเย็ด  แม้ว่าจะโดนกระทุ้งกระแทกจากควยถึงสี่ดุ้นในเวลาไม่ถึงวัน แต่รูที่ไม่เคยโดนอะไรล่วงล้ำแม้แต่น้อยก็ยังปิดสนิทอยู่ได้เพียงแต่ตอนนี้ฉ่ำเยิ้มคลอเคล้าไปด้วยคราบน้ำกาม เขาจ้องพวกมันอย่างโกรธแค้นก่อนจะถูกจับยัดเข้าไปในรถเดินทางต่อไปยังสถานที่และเหตุการณ์ที่ไม่อาจคาดเดาได้........................

“รายงานทั้งหมดอยู่ในนี้คะคุณพี่”  เด่นเดือนหรือหมวดริสายื่นเอกสารให้มุกประดับพี่สาวคนโต

“ตอนนี้ทางตำรวจได้ส่งมือดีมาคุมทัพเองคะ...”  มุกประดับหยิบรูปนายตำรวจหนวดงามวัยห้าสิบสองขึ้นดู

“อืมมม....ไม่เลว....ไม่เลวจริง ๆ”  สาวงามยิ้มกลอกตาไปมา

“มันคือ พลตำรวจตรีเพลงรบ  นาคะอินทร์ ที่มาบังคับบัญชาพวกสามสิงห์โดยตรง ประวัติมันไม่เบาเลยคะคุณพี่ คงจะไม่ง่ายอย่างไอ้แก่วิเชียร ไหนจะไอ้ฝรั่งอังเดรที่ดูท่าจะไม่ง่ายอีกคน”  เด่นเดือนปรารภเพราะรู้ถึงฝีมือของผู้บังคับการเพลงรบดี  

“แต่พี่ว่าคนเราเก่งแค่ไหนก็มีจุดอ่อนนะ...เรื่องผู้การเพลงรบปล่อยให้เป็นหน้าที่พี่เอง...สุภาษิตเขาว่าอะไรนะ..จับโจรให้จับหัวหน้าใช่มั้ย...แต่พี่ว่าจับตำรวจนี่ต้องจับที่ไอ้หนูของมัน ฮ่า ๆๆๆๆ”  มุกประดับพูดขำเย็นยะเยือก.......................

“กริ๊งค์...ๆๆๆๆ”  เสียงกริ่งโทรศัพท์ดังหลายครั้งก่อนปราการจะรับสาย

“สวัสดีคะพี่ชัช...จุ๊บมีข่าวดีมาบอกคะ”  เสียงปลายสายตื่นเต้น  ชัชหรือปราการยิ้มรู้ทันทีว่าข่าวดีคืออะไร

“จุ๊บ...จุ๊บถอดกลบทได้แล้วใช่ไหม...สุดยอดเลย จุ๊บของพี่น่ารักแถมเก่งที่สุดในโลก..พี่ไปเจอที่ห้องสมุดนะ..ได้ครับเดี๋ยวเจอกัน”  ปราการพูดเร็วดีใจจริง ๆ ที่กลบทถูกถอดความได้แล้ว..............

บนโต๊ะประชุมตัวยาว ผู้นั่งเป็นประธานคือพลตำรวจตรีเพลงรบ นายตำรวจชั้นผู้ใหญ่ที่ทางกรมเรียกตัวให้มาคุมคดีการหายตัวของเจ้าชายมาร์ติน ซึ่งเป็นคดีพิเศษที่เกี่ยวพันถึงความสัมพันธ์ของสองประเทศ บนจอภาพขนาดใหญ่มีรายชื่อของผู้เกี่ยวข้องในคดีทำเป็นแผนผังโยงความสัมพันธ์

“พวกคุณคงรู้แล้วว่าคดีเจ้าชายมาร์ตินยุ่งยากซับซ้อนแค่ไหน  ตอนนี้ข่าวคราวของผู้กองเชิงชาญยังไม่มีความคืบหน้า หนำซ้ำผู้กำกับวิเชียรก็หายตัวไป เบาะแสเดียวก็คือกลบทโบราณบนกระดาษแผ่นนั้น”  พูดพลางกวาดตามองผู้เข้าร่วมประชุมซึ่งประกอบด้วยอติรุจ ปราการ อังเดร และนายตำรวจยศร้อยตำรวจโทและร้อยตำรวจตรีอีกหกนาย  ซึ่งอติรุจกับปราการไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่ที่ก้องภพไม่ได้เข้าร่วมประชุมเพราะติดส่งยูริไปฮ่องกง นี่ถ้าผู้บังคับการรู้ถึงเหตุผล.. ไอ้ว่านมึงตายแน่ และแล้วเหมือนกับว่าความคิดของอติรุจส่งกระแสจิตถึงเพื่อนร่วมทีม  ทันใดประตูห้องก็ถูกเคาะสามทีแล้วก้องภพในชุดเครื่องแบบเต็มยศก็ก้าวเข้ามาอย่างสง่างาม

“ขอประทานโทษครับท่าน”  ก้องภพทำวันทยาหัตถ์ท่วงท่ามาดมั่น แต่รู้สึกผิดสังเกตเมื่อสายตายิ้ม ๆ ทุกคู่จับจ้องมา ก่อนจะเลื่อนไปยังเป้ากางเกง โดยสัญชาติญาณเขาก้มตามแล้วก็ต้องตกใจสุดขีดเพราะว่าตำแหน่งซิปตอนนี้ฟูฟ่องไปด้วยขนหมอยดกดำที่โผล่ออกมา ก้องภพตัวเย็นวาบรีบแทรกตัวนั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ที่สุดหน้าแดงด้วยความอับอาย  ท่าทีกระอักกระอ่วนของเขาทำให้ผู้การเพลงรบที่เคร่งขรึมยังอดขำไม่ได้ เมื่อผู้บังคับบัญชามีท่าทีผ่อนคลาย เสียงหัวเราะคิกคักก็ตามมาโดยอัตโนมัติ ในขณะที่ก้องภพหน้าซีดเผือด ใช้มือคลำก็รู้ว่าตัวเองลืมใส่กางเกงในแถมซิปก็ลืมรูด  มิน่าตอนอยู่สนามบินถึงได้มีคนมองยิ้มหัวเราะให้ ยังเผลอคิดเข้าข้างตัวเองว่าหล่อสมาร์ทถูกใจใครต่อใคร  คิดแล้วก็เสียววาบที่ตัวเองโชว์สดต่อหน้าคนเป็นร้อยโดยไม่รู้ตัว  หน้าร้อนผ่าวมือควานหาซิปรูดอย่างรวดเร็ว แต่อนิจจาด้วยความรีบร้อนทำให้กลุ่มหมอยถูกฟันซิปขบไว้ ยิ่งรูดก็ยิ่งติดยิ่งติดก็ยิ่งกระชากจนหมอยหลุดเจ็บจี๊ดอดครางออกมาไม่ได้

“อื๊อออออส์”  ในที่สุดซิปก็ถูกรูดสำเร็จ ก้องภพก้มหน้างุดไม่กล้ามองหน้าเพื่อนร่วมงาน ได้แต่ใช้หูฟังการสรุปของผู้บังคับบัญชา  ส่วนอติรุจกับปราการมองก้องภพที่เขารักเหมือนน้องอย่างเห็นใจที่นิสัยเฟอะฟะแก้ไม่หายได้สร้างความอับอายอีกครั้ง แต่แม้กระนั้นพวกเขาก็ไม่เคยนึกเสียใจที่มีก้องภพเป็นทั้งเพื่อนทั้งน้องที่สนิทที่สุด

“เอาละ ๆ.....เบาะแสสำคัญก็คือกลบทโบราณ ซึ่งผมมีข่าวดีที่จะแจ้งให้พวกคุณรู้ว่า ด้วยความสามารถของรองศาสตราจารย์รัชนี ในที่สุดเราก็สามารถถอดความของกลบทได้แล้ว” ผู้บังคับการเพลงรบวกเข้าเรื่อง  เสียงฮือฮาดังขึ้นโดยไม่ได้นัดหมาย  แม้กระทั่งอติรุจกับก้องภพก็ร้องด้วยความดีใจและแปลกใจที่ปราการไม่ได้บอกล่วงหน้า ปราการมองเพื่อนอย่างเข้าใจถือโอกาสที่ทุกคนส่งเสียงดังอธิบายว่าเมื่อคืนดึกแล้วก็เลยไม่ได้บอก  ก่อนสายตาทุกคู่จะมองไปยังจอภาพที่ปรากฎข้อความอย่างเด่นชัด

“    คดีใหญ่สะเทือนขวัญสั่นคลอน                เงื่อนซ่อนยอกย้อนหนักหนา

     เบาะแสหาก่อนผ่อนชีวา                           เจ้าชายน้อยล้ำค่าพากลับคืน

     ขึ้นอยู่กับผู้พิทักษ์สันติราษฏร์                    เก่งฉกาจมาดเข้มหรือเต็มฝืน

     หากหมดท่าหันมาท้าหยัดยืน                     วางมีดปืนลองปัญญาท่าจะดี

     ตัวเจ้าชายปลอดภัยใจเต้นอยู่                      เพียงแต่รู้หวาดกลัวมัวหมองศรี

     รอนานช้าไม่รู้ว่าอยู่ดี                                  เร่งเร็วรี่แก้ไขให้ทันการ

     อันเงื่อนงำต้องคลายทีละเปลาะ                  วิ่งลัดเลาะไปมาน่าสงสาร

     ลองถอดกลอนปริศนาแต่โบราณ                ให้เชี่ยวชาญจึงพานพบประสบเจอ

     สถานที่ลึกลับหาไม่ยาก                               ไม่ลำบากหากสติไม่ไผลเผลอ

    ไกลขอบฟ้าไกล้แค่ตาหาให้เจอ                    หมายเลขเบอร์เจ็ดสองสามยามวุ่นวาย

     พอกลับหายกลายเงียบเปรียบเดือนแรม       ไม่แอร่มไม่แจ่มไม่ฉานฉาย

     กลบทบทน้อยค่อยคลี่คลาย                          หนทางหมายสู่สมภิรมย์เอย    “

เสียงอืออายิ่งดังเมื่ออ่านคำกลอนบนจอ

“นี่มันอะไรกันครับ ถอดกลบทได้แล้วยังต้องมาตีความคำกลอนอีกเหรอเนี่ย”  ก้องภพที่ปากไวใจตรงโพล่งออกไป ซึ่งก็ตรงใจของใครหลายคนแม้กระทั่งตัวผู้การเพลงรบเอง  ตอนแรกที่ผู้กองปราการมอบให้ก็รู้สึกถึงความยุ่งยากของคดีที่ยากยิ่งขึ้นไปอีกขั้น

“ถูกต้อง แม้ว่าจะถอดความได้แล้ว ก็ต้องมาตีความคำกลอนอีก ผมบอกแล้วไงว่าคดีนี้ซับซ้อนยุ่งยากมาก....ต่อไปผมจะให้ผู้กองอติรุจสรุปแผนการอีกที”  อติรุจยืนขึ้นทันทีทำความเคารพ พิจารณาคำกลอน พออ่านสักสองเที่ยวก็พอจับใจความสำคัญได้

“ผมว่าคนร้ายคงจะถือดีในความเฉลียวฉลาดอย่างมาก ถึงได้เอาบทกลอนปริศนามาทดสอบปั่นหัวพวกเราเล่น ซึ่งเราเหล่าผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ก็ไม่เคยหวาดหวั่น แม้จะยากเย็นลำบากเพียงไหน พวกเราก็จะสู้ไม่มีคำว่ายอมแพ้เด็ดขาด”  เขาอธิบายพร้อมกับพูดปลุกใจไปในตัว

“เช่นกรณีนี้ที่ทั้งยุ่งยากและซับซ้อน ผมต้องการให้ทุกคนระดมความคิด ไม่ว่าเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนก็อย่ามองข้าม เพราะทุกรายละเอียดมีความสำคัญอย่างมาก”  เขามองเพื่อนร่วมงานที่ตั้งใจอ่านคำกลอนอีกครั้ง

“มีความเห็นอย่างไรบ้าง”  อติรุจที่สุขุมเยือกเย็นถามเมื่อเวลาผ่านไปสักครู่

“ผมว่าที่ชัดเจนที่สุดก็คือหมายเลข  723  ครับ”  ร้อยตำรวจโทนายหนึ่งตอบ

“ถูกต้อง....แต่ผมว่ามันมีอะไรมากกว่านั้น คำกลอนบอกว่า “ไกลขอบฟ้าใกล้แค่ตาหาให้เจอ หมายเลขเบอร์เจ็ดสองสามยามวุ่นวาย”  ผมว่าอันนี้ต้องมีความหมายที่ลึกซึ้งแน่ ๆ”  ผู้กองหนุ่มมาดแมนชี้แจง

“ผมต้องการรายละเอียดของสถานที่ที่ค่อนข้างกว้างขวางในรัศมีห้ากิโลเมตร  เน้นเฉพาะที่ที่ถูกทิ้งร้าง อาจจะเป็นแฟลต หมู่บ้าน อาคารใหญ่ ๆ หรืออะไรที่มีพื้นที่กว้างพอที่จะรองรับห้องพักหรือร้านค้ากว่าเจ็ดร้อยหรือเป็นจำนวนพัน”  เขาบอก

“ทำไมต้องเน้นเฉพาะที่ถูกทิ้งร้างครับ”  นายตำรวจนายหนึ่งถาม

“ก็คำกลอนบอกว่า “หมายเลขเบอร์เจ็ดสองสามยามวุ่นวาย” ก็แสดงว่าเวลานี้สถานที่ที่เราตามหาไม่ได้เปิดทำการหรือไม่ได้รับความนิยม”  อติรุจอธิบายแจกแจงด้วยสมองอันปราดเปรื่องซึ่งเรียกความเลื่อมใสจากทุกคน

“สุดยอดเลยครับพี่รุจ...ผมว่าใช่อย่างพี่ว่าแน่ ๆ”  ก้องภพโห่ร้อง เชียร์พี่สุดที่รักจนออกนอกหน้า

ทันใดประตูห้องก็ถูกเคาะ นายตำรวจนายหนึ่งขออนุญาตเข้ามาพร้อมกับกล่องกระดาษในมือ

“ขออนุญาตครับท่าน...เมื่อสักครู่มีเด็กนำกล่องนี้มาบอกว่ามีคนฝากมาให้ท่านครับ...”  เมื่อวางกล่องลงบนโต๊ะก็ถอยออกไป ผู้การเพลงรบเลิกคิ้วดูกล่องกระดาษตรงหน้าสงสัยแต่ก็ไม่ระแวดระวังอะไร เพราะกล่องหรือวัสดุที่ไม่มีที่มาที่ไปก่อนจะนำเข้ามาในอาคารจะต้องได้รับการตรวจสอบอย่างเข้มข้นทุกครั้ง นายตำรวจมือปราบยื่นมือแกะกล่องกระดาษทันที  ภายในมีกล่องพลาสติกใสที่ถูกห่อหุ้มด้วยฉนวนกันความเย็นจึงทำให้ไม่รู้ว่ามีของแช่เย็นอยู่เมื่อสัมผัสกล่องในตอนแรก  ควันจากไนโตรเจนเหลวตลบอบอวลอยู่ในกล่องจึงมองไม่เห็นสิ่งของที่อยู่ภายใน  แม้จะตัดปัญหาเกี่ยวกับระเบิดหรือสารเคมีอันตรายออกไปได้ แต่สภาพการณ์ที่ดูลึกลับไม่ชอบมาพากลทำให้ทุกคนที่อยู่ในห้องอดตื่นเต้นตึงเครียดไม่ได้.....ในที่สุดฝาพลาสติกใสก็ถูกเปิดออกพร้อมกับควันไนโตรเจนที่ถูกอากาศภายนอกพัดจนกระจายตัว ควันขาวลอยอ้อยอิ่งครู่เดียว สิ่งที่อยู่ภายในก็ค่อย ๆ ปรากฎให้เห็น.......ความรู้สึกเสียววาบที่เป้ากางเกงของผู้ชายทุกคนในห้องเกิดขึ้นโดยไม่ได้นัดหมาย สายตาทุกคู่จับจ้องไปยังอวัยยะเพศชายที่มีเลือดแห้งเกรอะกรัง ท่อนควยที่มีรอยสัก “CH 009”  พร้อมพวงไข่ถูกตัดด้วยของมีคมกระจ่างท้าสายตาทุกคู่อย่างชัดเจน  ความเงียบและความหวาดหวั่นแผ่ซ่านไปในจิตใจอย่างไม่รู้ตัว แม้ทุกคนจะเป็นตำรวจที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาอย่างโชกโชน ทว่าการเผชิญหน้ากับสิ่งไม่คาดฝันก็ยังทำให้อึ้งไปตาม ๆ กัน คำพูดปลุกใจของอติรุจเมื่อครู่สูญสลายไปจากจิตใจอันองอาจทันทีเมื่อท่อนควยซึ่งสักรหัสประจำตัวของผู้กองเชิงชาญปรากกฎ ความเงียบทำให้บรรยากาศเริ่มอึดอัด แต่ด้วยความเก๋าเกมส์ ผู้การเพลงรบก็เอ่ยทำลายบรรยากาศอันตึงเครียด

“...ผมขอให้สิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเครื่องเตือนใจทุกคนให้ปฎิบัติหน้าที่ด้วยความระมัดระวัง  เพราะศัตรูที่เรากำลังเผชิญนั้นไม่ธรรมดา ขอให้ทุกคนทำตามคำสั่งผู้บังคับบัญชาอย่างเคร่งครัด อีกอย่างก็ยังพิสูจน์ไม่ได้ว่าอวัยวะชิ้นนี้เป็นของผู้กองเชิงชาญจริง......ผมอยากให้ทุกคนทุ่มเทสติปัญญาคลี่คลายคดีนี้ให้เต็มที่ เริ่มจากภารกิจที่ผู้กองอติรุจได้อธิบายไปแล้ว...”  ผู้การเพลงรบพูดปิดการประชุม  กัปตันอังเดร  ปราการและนายตำรวจอีกหกนายทยอยออกจากห้องตามหลังผู้การเพลงรบ เหลือเพียงอติรุจกับก้องภพที่นั่งประจันหน้ากัน ทั้งคู่นั่งเงียบ สักครู่ก้องภพก็ลุกขึ้นพูดเขิน ๆ ว่า

“พี่รุจผมไปห้องน้ำก่อนละ”  แม้จะพยายามเบี่ยงตัวออกข้าง ๆ แต่สายตาแหลมคมของอติรุจก็ยังเห็นเป้ากางเกงน้องรักตุงเด่เป็นลำชัดเจน  เขาเงียบจนผิดสังเกต ซึ่งถ้าเป็นวันอื่นเขาคงแซวก้องภพอย่างสนุกปากไปแล้ว แต่ไม่ใช่วันนี้ เขาลอบกลืนน้ำลายก้มมองเป้ากางเกงตัวเองที่ลุกโชนอยู่ภายใต้เครื่องแบบอันทรงเกียรติ รอยจากน้ำหล่อลื่นเปียกเป็นวงตรงเป้าที่พองนูน  เขารู้มาตลอดว่าความตื่นเต้นทุกรูปแบบทำให้เกิดอารมณ์ทางเพศอย่างประหลาด ไม่ว่าแข่งหรือเชียร์กีฬา โดยเฉพาะตอนแข่งกีฬา ถ้าทีมเขาแพ้นี่จะเกิดอารมณ์เงี่ยนสุด ๆ หรือแม้กระทั่งไล่ล่าเหล่าร้ายควยเขาก็ยังไม่วายแข็งปั๋ง แต่ที่ทำให้เขาแปลกใจอย่างมากก็คือวินาทีที่เห็นดุ้นควยซึ่งสักรหัสลับของเพื่อนรักถูกตัดส่งมา  เขาก็เกิดอารมณ์ทางเพศอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนแม้กับปลายรุ้งแฟนสาวก็ไม่เคยเงี่ยนขนาดนี้  แล้วยังมีอีกเรื่องที่นึกไม่ถึงจริง ๆ ก็คือไอ้ว่านที่ทะลึ่งทะเล้นตึงตังจะมีอารมณ์ความรู้สึกเช่นเดียวกับเขา...ป่านนี้ไอ้แสบคงออกไปชักว่าวแก้เงี่ยนแล้วมั้ง เขาคิดยิ้มเจื่อน..........................